Onderweg naar Panama
Blijf op de hoogte en volg Martine
09 Maart 2015 | Panama, Panama-stad
09-03-2015 / Panama
Na een best wel heftig afscheid van Jakera vertrokken Anna en ik naar het vliegveld. De vlucht van Barcelona naar Caracas verliep meer dan soepel en zonder problemen. In Caracas hebben we het grootste gedeelte van de tijd die we moesten wachten (6 uur) in een restaurantje gezeten, gebruik gemaakt van de wifi en de laatste herinneringen opgeschreven. Rond 3 uur gingen we inchecken. En dat was een heel groot probleem. We hadden geen ticket van Panama naar een andere bestemming, dus geen bewijs dat je Panama weer verlaat. En dat is not done, zacht uitgedrukt. We gingen wanhopig opzoek op de slome wifi naar online bustickets die je niet kon kopen en ook de lonely planet liet het van zich afweten. Lichtelijke paniek, maar toen bedacht ik me dat ik m'n vlucht naar huis wel gewoon had. Oplossing! Ik naar het mevrouwtje van COPA airlines, het in m'n beste Spaans proberen uit te leggen, maar helaas was het niet genoeg. Na een uur proberen te praten, wanhopig proberen te zoeken naar tickets was er nog maar een ding mogelijk: een vlucht boeken van gemiddeld 400 euro, wetend dat we die waarschijnlijk toch niet gingen gebruiken maar we hadden geen keus... Bijna huilend stonden we daar, lichtelijk gepanikeerd omdat het vliegtuig in een uur zou opstijgen. Maar ineens zag de COPA airlines mevrouw het licht, en accepteerde de vlucht terug naar Nederland en voor Anna naar Noorwegen. We waren zó blij en opgelucht! We dansten de security door en de vlucht vloog voorbij (ha-ha). Panama! De bagage was er verbazingwekkend snel en na wat dollars gepind te hebben (de dollar is even hoog als de Panamese Balboa) vonden we een taxi die ons wel voor 10 dollar naar het hostel wilde brengen (uiteindelijk 30, maar wat maakt het ook uit). Eindelijk, na 14 uur reizen! We hebben een bed in een gemixte dorm (boven mij ligt een Deense backpacker vredig te snurken) met een badkamer met warm water. Genot na 2 maanden! Tegenover het hostel is een 24-uurs supermarkt, en gezien we nog niks gegeten hadden gingen we die maar even checken. Wat. Een. Cultuurshock. Het is enorm, en er is ALLES. 60 miljoen verschillende soorten kaas pastasaus kruiden brood cornflakes zonnebrand kruiden schoonmaakspul yoghurt groenten ham frankfurterwursten toiletspullen wc-papier ALLES. En dat is echt even héél raar na 2 maanden leven in Venezuela, waar totaal niks is en mensen 6 uur in de rij staan voor een rol wc papier of een pak poedermelk. In Venezuela gold de regel: als je iets ziet wat je misschien kunt gebruiken, koop het want je weet nooit of je ooit nog een keer ergens vindt. Eerlijk gezegd vind ik het tot nu toe helemaal niks, dat je alles kunt kopen. We zijn belachelijk verwend in de rijkere landen, en dat besef ik nu echt heel goed. Het voelde alsof we dronken in de supermarkt stonden, zo gek was het allemaal. En alles is zó duur! Gewoon Europese prijzen... Een bier hier is 1 dollar, in Venezuela 35 cent. De nivea bodylotion die ik in venezuela heb gekocht was 200 Bolivar, in dollars iets van 1,20 en hier is het 11 dollar (?). Heel erg wennen dus. Maar we waren super hongerig, en we hadden nog glutenvrije pasta dus een pakje frankfurter worsten, potje pastasaus, kleine cherrytomaatjes omdat we te lui waren om te snijden en het beste van alles: neppe Gouda kaas (voor de mensen die me goed kennen: dit was hemels) hebben we gebruikt om een perfecte maaltijd te bereiden. Met een Panamees biertje erbij uiteraard! Het hostel is vol met backpackers, en omdat we kapot zijn van het reizen liggen we nu al (23.30) maar morgen gaan we lekker contacten leggen! Let the Panamese adventure begin!
Na een best wel heftig afscheid van Jakera vertrokken Anna en ik naar het vliegveld. De vlucht van Barcelona naar Caracas verliep meer dan soepel en zonder problemen. In Caracas hebben we het grootste gedeelte van de tijd die we moesten wachten (6 uur) in een restaurantje gezeten, gebruik gemaakt van de wifi en de laatste herinneringen opgeschreven. Rond 3 uur gingen we inchecken. En dat was een heel groot probleem. We hadden geen ticket van Panama naar een andere bestemming, dus geen bewijs dat je Panama weer verlaat. En dat is not done, zacht uitgedrukt. We gingen wanhopig opzoek op de slome wifi naar online bustickets die je niet kon kopen en ook de lonely planet liet het van zich afweten. Lichtelijke paniek, maar toen bedacht ik me dat ik m'n vlucht naar huis wel gewoon had. Oplossing! Ik naar het mevrouwtje van COPA airlines, het in m'n beste Spaans proberen uit te leggen, maar helaas was het niet genoeg. Na een uur proberen te praten, wanhopig proberen te zoeken naar tickets was er nog maar een ding mogelijk: een vlucht boeken van gemiddeld 400 euro, wetend dat we die waarschijnlijk toch niet gingen gebruiken maar we hadden geen keus... Bijna huilend stonden we daar, lichtelijk gepanikeerd omdat het vliegtuig in een uur zou opstijgen. Maar ineens zag de COPA airlines mevrouw het licht, en accepteerde de vlucht terug naar Nederland en voor Anna naar Noorwegen. We waren zó blij en opgelucht! We dansten de security door en de vlucht vloog voorbij (ha-ha). Panama! De bagage was er verbazingwekkend snel en na wat dollars gepind te hebben (de dollar is even hoog als de Panamese Balboa) vonden we een taxi die ons wel voor 10 dollar naar het hostel wilde brengen (uiteindelijk 30, maar wat maakt het ook uit). Eindelijk, na 14 uur reizen! We hebben een bed in een gemixte dorm (boven mij ligt een Deense backpacker vredig te snurken) met een badkamer met warm water. Genot na 2 maanden! Tegenover het hostel is een 24-uurs supermarkt, en gezien we nog niks gegeten hadden gingen we die maar even checken. Wat. Een. Cultuurshock. Het is enorm, en er is ALLES. 60 miljoen verschillende soorten kaas pastasaus kruiden brood cornflakes zonnebrand kruiden schoonmaakspul yoghurt groenten ham frankfurterwursten toiletspullen wc-papier ALLES. En dat is echt even héél raar na 2 maanden leven in Venezuela, waar totaal niks is en mensen 6 uur in de rij staan voor een rol wc papier of een pak poedermelk. In Venezuela gold de regel: als je iets ziet wat je misschien kunt gebruiken, koop het want je weet nooit of je ooit nog een keer ergens vindt. Eerlijk gezegd vind ik het tot nu toe helemaal niks, dat je alles kunt kopen. We zijn belachelijk verwend in de rijkere landen, en dat besef ik nu echt heel goed. Het voelde alsof we dronken in de supermarkt stonden, zo gek was het allemaal. En alles is zó duur! Gewoon Europese prijzen... Een bier hier is 1 dollar, in Venezuela 35 cent. De nivea bodylotion die ik in venezuela heb gekocht was 200 Bolivar, in dollars iets van 1,20 en hier is het 11 dollar (?). Heel erg wennen dus. Maar we waren super hongerig, en we hadden nog glutenvrije pasta dus een pakje frankfurter worsten, potje pastasaus, kleine cherrytomaatjes omdat we te lui waren om te snijden en het beste van alles: neppe Gouda kaas (voor de mensen die me goed kennen: dit was hemels) hebben we gebruikt om een perfecte maaltijd te bereiden. Met een Panamees biertje erbij uiteraard! Het hostel is vol met backpackers, en omdat we kapot zijn van het reizen liggen we nu al (23.30) maar morgen gaan we lekker contacten leggen! Let the Panamese adventure begin!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
